گفتم از دست غمت سر به جهان در بنهم
نتوانم، که به هرجا بروک در نظری
کَس نیست در این گوشه فراموش تر از من
وز گوشه نشینان تو خاموش تر از من
خنده بر لب میزنم تا کَس نداند راز من
ورنه این دنیا که ما دیدیم، خندیدن نداشت
یا وفا
یا خبر وصل تو
یا مرگ رقیب
بوَد آیا که فلک زین دو سه کاری بکند؟